Dzieło dla mnie osobiście jest miejscem, które emanuje Dobrem. Gdy codziennie rano wchodzę do Dzieła, czuję to Dobro wszędzie wokół: w pracownikach, wolontariuszach i podopiecznych, wydarzeniach i sytuacjach, nawet w samej przestrzeni budynku. Dla każdego, kto tu wchodzi to szansa, żeby chłonąć to Dobro i nim przesiąkać.
To Dobro sprawia, że ludzie stają się lepsi, niezależnie od tego, co złego uczynili w przeszłości, ani jacy są poza Dziełem. Podam mój ulubiony przykład. Pan Krzysztof – od kilku lat związany z Dziełem – opowiedział mi taką historię: Znalazł w tramwaju telefon komórkowy, taki „porządny”, postanowił go sprzedać, miałby sporo pieniędzy. Było dla niego oczywiste, że tak powinien zrobić, ale potem pomyślał, że przecież w Dziele otrzymał tyle Dobra, tak bezinteresownie… I że może też mógłby coś Dobrego zrobić. Wtedy oddał telefon motorniczemu z informacją, że ktoś go zgubił. Opowiadał to z ogromną dumą.
Panu Krzysztofowi, w odróżnieniu od innych podopiecznych, niestety nie udało się w Dziele pomóc – ani z pracą, ani z mieszkaniem, ani z uzależnieniem. Jednak na pewno wiem, że wydarzyło się coś o wiele ważniejszego – Dzieło zaraziło go Dobrem, które może teraz nieść w świat.
Monika Stelmach
