Ponad trzy lata temu uświadomiłem sobie, że przez ostatnie 30 lat mimo posiadania miejsca zamieszkania byłem bezdomny – „bezdomny duchowo”. Szukając celu i sensu znalazłem Dzieło Pomocy św. Ojca Pio, gdzie spotkałem osoby bez domu i osoby bezdomne duchowo – naszych Dziełowych podopiecznych, którym staramy się pomóc.
Dzięki braciom kapucynom, siostrom felicjankom, pracownikom i wolontariuszom Dzieła zobaczyłem inny, zupełnie niedostrzegalny na co dzień, choć przecież widzialny świat – świat mający jasny cel i sens, porządkujący życie.
Osoby, z którymi spotykam się niemal w każdy weekend przy Dziełowym „okienku”, wydając im kanapki i gorące napoje, przypominają mi to, co mnie z nimi łączy – droga, w trakcie której każdy z nas (także ja sam!) próbuje wyjść z jakiejś formy bezdomności…
Sławomir Dyrga
